Η πολυμάθεια, όπως αναφέρεται σήμερα, θυμίζει λίγο τον Αριστοτέλη ή τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Θεωρείται η γνώση αρκετών επιστημονικών αντικειμένων αλλά όχι στο βάθος που απαιτεί η εξειδίκευση.
Οι πολυμαθείς παλαιότερα «τιμωρούνταν» από τον χώρο των επιχειρήσεων και από τους συμβούλους εύρεσης προσωπικού. Θεωρούνταν ως μη «εστιασμένοι» σε ένα πεδίο, ότι δεν μπορούσαν να καταταχθούν κάπου.
Οι συνέπειες για τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς είναι ορατές και αρνητικές ειδικότερα στον αγώνα τους για την εύρεση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος μέσω της πρόσληψης ταλέντων και οι πολυμαθείς είναι πραγματικά ταλέντα.
Η υπερβολική εξειδίκευση εμποδίζει τη σφαιρική θεώρηση των πραγμάτων, το άτομο γίνεται μονοδιάστατο και επίμονο σε αυτά που γνωρίζει.
In case you don’t have your pocket dictionary handy, a polymath is a person with a wide range of knowledge or learning. Think people like Leonardo da Vinci (artist and helicopter designer), Benjamin Franklin (founding father, inventor, and all-around lady-killer), Paul Robeson (scholar, athlete, actor, and civil rights activist), and even Steve Jobs (engineer, businessman extraordinaire, and marketing mastermind).
Αντίστοιχα, την έλλειψη πολυμάθειας διακρίνουμε στις αποφάσεις για την οικονομία οι οποίες δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα ιστορικά, κοινωνικά και πολιτισμικά στοιχεία της κοινωνίας στην οποία επιβάλλονται τα οικονομικά μέτρα χωρίς τη στρατηγική σκέψη που θα επέφερε η γνώση των παραπάνω.
Comments